Grafik Sanatlarda Fotoğraf Kullanımı ve Önemi

Grafik Sanatlarda Fotoğraf Kullanımı ve Önemi20.ci veya 30.ncu yıllarını kutlayan şirketler, yüzlerce kişinin çalıştığı milyonlarca veya milyarlarca liralık reklam bütçelerinin yönlendirdiği şirketler ve yabancı ortaklı şirketler reklamcılığın, tanıtımın, anlatımın silahları medyalar. Ve medyanın içinde fotoğrafın yeri. Görsel malzeme olarak fotoğraf,basılı ilanlarda, gazete-magazinlerde, televizyonda, filmlerde kullanılan reklam fotoğrafları, yollar boyu büyük afiş panolarını süsleyen fotoğraflar.
Toplumsal değişim süreci içinde fotoğrafın basılı yayın organlarıyla yaygınlaştırılması olağandışı bir anlam taşır. Bireyin çevresiyle olan ilişkilerinde asal bölüm görsel olarak örgütlenmiştir. İletişim araçlarıyla kapsamları genişletilen anlatım ve bildirişim biçimlerinin hemen her çeşidinin izlendiği günlük yaşama “Görsel algılama” egemendir. Endüstri devriminin bir sonucu olarak gelişen görsel iletişim araçlarının etkisiyle günümüz insanı giderek daha az okur oldu. Çünkü görsel bir imge yerine göre binlerce sözcüğü tanımlayabilecek niteliktedir.
İçinde bulunduğumuz “Optik Çağ”ı fotoğrafik imgeler bir ağ gibi sarmıştır. Gün boyu bu imgelerle iç içeyiz. 100-150 sayfalık bir resimli derginin 60 sayfası fotoğrafik yöntemlerle çözümlenmiş ilanlara ayrılmıştır. Ve böyle bir dergi milyonlarca okuyucu tarafından tüketilmektedir. Günlük gazetelerde de durum aynıdır. Reklam panolarının %60 lık bir yüzeyi foto afişlerle örtülüdür. Buna benzer örnekler çoğaltılabilir. Bizi saran bu fotoğrafik imgeler ağının çağımızda yoğunluk kazanmasının nedeni fotoğrafik imgenin gerçekliğidir. Fotoğrafik kavramına sözcük anlamı doğrultusunda yaklaşıldığında salt fotoğrafik ve hatta onun deneysel yöntemleri ile oluşturulan görsel bütünü kapsadığını görürüz. Her iki durumda fotoğrafının grafik anlatımı birinci plandadır. Ve çoğu kez tasarım içinde bildirişimi yönlendirici niteliktedir.
Deneysel yöntemlerin fotoğrafik anlatım içinde kullanımı toplumsal ve sanatsal sınırlılıklara karşı bir karşıt düşünce olarak ilk kez birinci dünya sonlarında belirmiş ve en eski deneysel yöntem olarak bilinen foto montaj ile ilk örneklerini vermiştir. Grafik sanatlar içinde sınırsız olanakları sağlayabilen etkin bir dil olarak sürekli kullanılan fotomontaj, bir olayın veya nesnenin irdelenmesine yönelik tüme varım yöntemi değil; aksine özgün düşüncenin düşeş çözümüdür. O halde dış gerçekliğin boyutları içinde doğasında soyutlanmış yaratıcı bir çalışmadır. Bu anlatım dilini, grafik sanatların reklam grafiği alanında sıkça izlemekteyiz. Bunun yanında hiçte önemsenmeyecek ve amacı uygun kullanıldığında fotomontaj kadar etkin mesaj verebilen diğer deneysel yöntemler (örneğin; fotogram, “rayogram”, solarize, stroboskobi, deformasyon) gözden uzak tutulmamalıdır. Bizde de grafik sanatlar alanında şu veya bu biçimde henüz örneklerine rastlayamadığımız bu yöntemlerin batıda çok eskiye dayanan geçmişleri vardır. Bunun nedeni reklam grafiği alanında foto-dizaynır olarak çalışanların veya nesnenin kendine yaklaşımı fotoğrafik görme ve yorumlama eksikliğinden kaynaklanmaktadır. Bu eğitim meselesidir ve bu eğitimin dört dörtlük olması gerekmektedir